Een prima standalone van dit schrijversechtpaar
[Recensie] Achter de naam Nicci French gaat het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French schuil. Dit duo is wereldberoemd om hun thrillers en korte verhalen.
Tess heeft samen met haar ex-vriend Jason een driejarig dochtertje, Poppy. Ze zijn in goede harmonie uit elkaar gegaan en hebben duidelijke afspraken over Poppy gemaakt. Jason is nu getrouwd met Emily en Poppy is regelmatig bij hen. Ook Tess heeft een nieuwe relatie met Aidan, al is dit nog wel pril. Op een dag komt Poppy terug na een bezoek aan Jason en Tess merkt meteen dat er iets is met haar. Ze is van streek, plast weer in haar bed én heeft een zwarte, duistere rekening gemaakt van een vrouw die van een toren valt. Voor Tess staan alle seinen meteen op rood, niemand, écht niemand, mag aan Poppy komen!
Er is vast een misdrijf gebeurd waar Poppy onbedoeld getuige van is geweest, Tess gaat meteen naar de politie. Een beetje voorbarig misschien, maar beter te vroeg dan te laat hulp inschakelen. De politie kan niet veel doen en Tess gaat dan zelf maar op onderzoek uit. Op de rommelige warrige manier die bij haar hoort, maar voor anderen komt Tess daardoor labiel over. Toch komt ze steeds verder met haar onderzoek, er blijkt werkelijk een vrouw van een hoge flat gevallen te zijn! Maar dat het de vrouw is van Poppy’s tekening valt te betwijfelen, ze is immers dagen ná die tekening gestorven. Dan valt er nóg een dodelijk slachtoffer, Tess is overtuigd dat het dezelfde moordenaar moet zijn én dat zij en Poppy in groot gevaar zijn. Maar inmiddels heeft ze zo vaak alarm geslagen bij de politie dat ze niet meer geloofd wordt. Ook haar vrienden en haar ex denken dat Tess feiten niet meer van fictie kan onderscheiden. Ze heeft inmiddels zowat enkele man in haar omgeving zwartgemaakt, voor hen is het duidelijk dat Tess hulp nodig heeft. Maar stel nou eens dat Tess gelijk heeft? Bij wie kan ze dan nog om hulp gaan?
‘Achter dit alles, en eronder, en erboven als de lucht die ik inademde of de angst waarin ik leefde, lag het beeld van Poppy’. En: ‘Poppy die in me weg probeerde te kruipen, zich met klauwende handen aan me vastklemde. Poppy die over haar tekeningen gebogen zat en me signalen gaf die ik niet goed kon lezen. Poppy die schreeuwde. Poppy die als een doodsbang spook door het huis dwaalde. Poppy die me vroeg of ik dood was. Poppy die mijn naam riep, nacht na nacht, mama mama mama. Die om hulp vroeg, om redding. Die me een mes gaf. Die met haar oren gespitst luisterde, met haviksogen de wereld opnam, met al zijn verwarde, tegenstrijdige betekenissen’.
Tess kan niet anders dan Poppy voor de volle 100% proberen te beschermen tegen een kwaad dat diep verborgen ligt.
Een heerlijke literaire thriller, zo eentje die zich niet laat wegleggen tot je deze uit hebt. Tess wordt neergezet als een neurotische vrouw die zich veel zorgen maakt om Poppy. In haar ijver om Poppy te beschermen gaat ze ver, heel ver, en ook wel eens té ver. Als lezer twijfel je aan haar gezond verstand, ze deinst er niet voor terug om haar ex en zijn nieuwe vrouw te stalken. Ook insluipen en een computer hacken, lijkt ze normaal te vinden in haar queeste om Poppy te beschermen. Alles en iedereen jaagt ze tegen zich in het harnas, op wie kan ze terugvallen als ze écht hulp nodig heeft?
Een sterke thriller, de personages zijn goed uitgewerkt en een mooi, lang verborgen plot, kortom weer een prima standalone van dit schrijversechtpaar, een dikke vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
