De spannende momenten wisselen elkaar snel af
X manieren om te sterven is het langverwachte vervolg op Motief X dat in 2020 verscheen. Het is ook het vijfde deel uit de serie met inspecteur Fabian Risk in de hoofdrol. De auteur begint in X manieren om te sterven met een korte samenvatting van hetgeen in Motief X is gebeurd. In theorie zou je dus dit boek als standalone kunnen lezen maar dat is absoluut niet te prefereren, Stefan Ahnhem heeft de plot zó goed vormgegeven in het eerste deel dat het zonde zou zijn om die lijn niet helemaal te volgen. Bovendien spelen er naast het hoofdverhaal nog twee flinke verhaallijnen die hun oorsprong eerder in de serie vonden én een aantal kleinere lijnen. Best ingewikkeld dus die verhalen van Stefan Ahnhem maar o wat zijn ze goed! Je zit vaak op het puntje van je stoel in een poging samen met Risk te achterhalen wat de waarheid is. Want die waarheid is af en toe ver te zoeken. Wat te denken bijvoorbeeld van een seriemoordenaar die ogenschijnlijk geen enkel motief heeft om zijn slachtoffers te doden. Sterker nog, die slachtoffers zijn ook niet aan elkaar te linken totdat Risk het patroon herkent. Samen met zijn team gaat hij dan op een hopeloos lijkende missie om een moordenaar te vinden die zich bij zijn keuzes laat leiden door dobbelstenen. Deze bepalen wanneer en hoe hij toeslaat en wie het slachtoffer zal zijn.
Daarnaast verdenkt Risk een van zijn medewerkers ervan dat hij ook een aantal moorden op zijn geweten heeft waaronder de dood van een geliefde collega die nu als zelfmoord te boek staat. Hij moet daarbij heel voorzichtig te werk gaan omdat Molander, zijn verdachte collega, goede connecties in de politiewereld heeft én een scala van mogelijkheden om het Risk moeilijk te maken. Hij trekt in dit verhaal dan ook zijn hele register open om ontmaskering te voorkomen. Het wrange is dat Molander en Risk elkaar hard nodig hebben om de seriemoordenaar in de kraag te kunnen grijpen.
Alsof dat niet genoeg is, heeft ene Kim Sleizner, een hoge pief bij de Deense politie, ook nog een appeltje te schillen met Risk. Deze verhaallijn bestaat al wat langer in de serie, het geeft een inkijkje in de denkwijze van een narcist die bovendien een hoge positie bekleedt en daar op een gruwelijke wijze misbruik van weet te maken. Dat gebeurt ook in dit deel en het bemoeilijkt de race om de seriemoordenaar in te kunnen rekenen enorm want de dobbelstenen hebben hem opgedragen om de volgende moorden in Denemarken te plegen en het liefst zo veel mogelijk slachtoffers te maken. Kan Fabian Risk dit voorkomen? En is hij in staat om verdere kleerscheuren in zijn huwelijk te voorkomen door zijn vrouw en kinderen de aandacht te bieden die zij zo broodnodig hebben? Zoon Theodor zit in een Deense gevangenis te wachten op een rechtszaak, dochter Matilda is nog herstellende van een eerdere zaak en maakt een uiterst labiele indruk. Labiel is ook zijn vrouw Sonja, ze maakt voorzichtig weer haar eerste stappen in het kunstenaarscircuit maar dat kan ze niet zonder de steun van Risk.
Als je het voorgaande leest, zou je verwachten dat Fabian Risk een of andere Superman is, maar gelukkig blijkt dat niet het geval. Hij wordt neergezet als man van vlees en bloed met zijn twijfels en dilemma’s. Hij maakt heus wel eens een foutje maar weet zich dan gesteund door zijn team. Alleen in de strijd tegen Molander staat hij lange tijd alleen, simpelweg omdat Molander té dichtbij zit. Gelukkig vindt hij op tijd een betrouwbare bondgenoot.
X manieren om te sterven heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Het is een dikke pil (509 bladzijdes) maar in de praktijk merk je daar nauwelijks iets van. De korte hoofdstukken, afwisselend in de verhaallijnen, houden het leestempo hoog. Ook het perspectief wisselt regelmatig, nu eens zit je in het hoofd van de seriemoordenaar, dan weer in die van Kim Sleizner maar gelukkig ook vaak in Fabian Risk. De spannende momenten wisselen elkaar snel af, het boek levert nergens vaart in. Het enige minpuntje zou kunnen zijn dat het met de hoeveelheid verhaallijnen wel erg ingewikkeld is om te volgen. Ik heb er geen last van gehad, heb de eerdere delen ook gelezen, dat is zeker een pre. Helemaal op het einde volgt er nog een mooie cliffhanger, we mogen dus nog uitkijken naar een volgend deel! Vier hele dikke sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
