Wandelen en kissebissen
[Recensie] Zouden er veel romans zijn, waarbij de twee hoofdpersonen in vrijwel elk hoofdstuk ergens gaan wandelen? De ene keer in een zo rustig mogelijk gebied in de naaste omgeving, een andere keer valt de keuze op een langeafstandswandeling, dan weer gaat het om een Trage Tocht, terwijl af en toe ook een uitstapje naar Engeland tot de mogelijkheden behoort. En alsof het niet genoeg is lopen de twee bijna elke avond na het eten nog een rondje.
Dat klinkt misschien heel ontspannen, maar de praktijk is vaak anders, want lang niet altijd verloopt het wandelen voor dit echtpaar met plezier. Meestal niet zelfs! Als het niet loslopende honden zijn, waar ze zich aan ergeren, dan blijkt de een in de ogen van de ander onregelmatig te lopen, de man achter de bar is onbehouwen, het groeiend aantal wandelaars verstoort de rust, het borrelgarnituur is of te weinig of te veel, het gebruik van de mobiele telefoon is omstreden en bij een van beiden blijkt tot ergernis van de ander de sokken verkeerd om te zitten. Kortom: het ogenschijnlijk wandelplezier gaat regelmatig gepaard met een eindeloos gemopper, getwist of gezeur.
Discussiepunten
Overigens niet altijd ten onrechte, want het komt bijvoorbeeld voor dat een beoogde wandeling niet geheel volgens verwachting verloopt omdat er een onbewaakte spoorwegovergang permanent is afgesloten. Maar ook in dit geval blijkt het tweetal hier nauwelijks soepel mee om te gaan, verwijten vliegen over en weer, met als discussiepunt: gaan we de voorgestelde omleiding volgen of liever terug naar huis?
Originele insteek
Wie zijn deze Maarten en Nicolien eigenlijk? Dat het hier om een echtpaar gaat lijkt wel duidelijk, maar verder? Hoe oud zijn ze, werken ze nog, en zo ja in welk beroep? Waar wonen ze, in een stad of in een dorp, in het centrum of in een buitenwijk, hebben ze kinderen, komen er wel eens vrienden over de vloer, en: vooral: met welke levensvragen zien ze zich geconfronteerd? Over dit alles komt de lezer niets tot nauwelijks iets te weten, laat staan dat het mogelijk is om zich te verplaatsen in een van de hoofdpersonen.
Tenzij … je als goed onderlegde lezer je ooit verdiept hebt in het oeuvre van J J. Voskuil (1926-2008), volkskundige en schrijver, dan passen opeens veel stukjes in elkaar. Want tot 1989 waren deze Maarten en Nicolien aanwezig in twee omvangrijke romans van Voskuil. En nu komen ze weer tot leven, maar dan wel in onze huidige tijd, met alle moderne voorzieningen van dien! Ze wandelen en kissebissen precies zoals ze dat onder regie van Voskuil hebben gedaan, zo verduidelijkt auteur Wim Huijser op de achterflap. Met andere woorden: dit boek is een fantasierijk vervolg op het werk van Voskuil. Een originele insteek, maar is dit boek Aan de wandel daarom interessant? Misschien dat de Voskuil kenners wel gecharmeerd zullen zijn van deze onverwachte opstanding uit de dood. Maar verder? De beschrijvingen over de wandelingen zijn in Aan de wandel weliswaar heel erg treffend en uitnodigend, maar het overmatig veel voorkomend gebakkelei, geneuzel en gezanik tussen de twee hoofdpersonen doet net wat teveel afbreuk aan het leesplezier. Als je Voskuil destijds niet erg gewaardeerd hebt vanwege de vele ruzies, die in zijn boeken voorkomen, ben je nu met dit boek net zo ver van huis. Zou het niet veel interessanter zijn als de zeer ervaren wandelaar Wim Huijser niet zelf een originele roman gaat ontwikkelen, over allerlei – al dan niet romantische – avonturen die tijdens het wandelen plaats kunnen vinden?
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
