Huiselijk geweld en sluikporno
[Recensie] Onze nationale thrillerkoningin flikt ’t hem weer. Dik 400 bladzijden thriller ligt sinds mei 2023 in de nationale boekhandels. Een goede verkoop is Verhoef gegund. Haar verhalen zijn altijd toegankelijk geschreven, goed doordacht en prima geplot. Met tussen de twee kaften genoeg afleiding, verraad, jaloezie, seks en soms ook moord om de lezer bij de keel te grijpen. Dat is bij deze baksteen niet anders.
Hoofdpersoon Lynn heeft in haar nog jonge leven al te veel meegemaakt om nog onbevangen te zijn. Ze is getrouwd met chef-kok Camiel Storm en regelt de pr voor zijn sterrenrestaurant. Intussen heeft ze een geheime maar onstuimige affaire met de jonge Laurens, die af en toe door het lint gaat. Er gebeuren vreemde dingen rondom de sterrenvilla van Camiel en Lynn – is dit het eind van zowel haar succesvolle carrière als relatie?
Genoeg ruis op de lijn om een intrigerend verhaal te bouwen. Volgens het versnipper-en-heers-systeem krijgt de lezer steeds een klein brokje informatie van de verschillende spelers in dit drama, waarna de geschiedenis zich onvermurwbaar afwikkelt.
Zinderend
We krijgen de info vanuit Lynn’s standpunt. De druk op Lynn is enorm: om te beginnen krijgen we te horen dat Lynns jeugd niet bepaald onbezorgd is geweest. Haar vader en moeder hadden een getroebleerde relatie die steeds verder uit de hand liep met de arme Lynn als machteloze scheidsrechter. Verder is er de spanning tussen haar en Camiel Storm. Hij is de macho-kok en zij de PR-assistente die een aankomend, voor Camiel zeer belangrijk evenement goed moet laten verlopen. Het zindert van de stress rondom Lynn. Om de spanning te minimaliseren neemt ze soms een drankje teveel. Af en toe. Regelmatig. Vaak
O ja, en af en toe ontspant ze op afgelegen plekken met de goedgebouwde schilder Laurens:
“We treffen elkaar enkele kilometers buiten Roermond op een doodlopende weg. Ik stap in zijn bus en klim meteen op hem. Onze monden vinden elkaar, hongerig, koortsig, en onze handen zijn overal. Ik rits zijn broek open en trek zijn shirt over zijn hoofd heen uit. Snel ontdoe ik me van mijn bovenkleding, trek mijn slip opzij en laat me zonder aarzeling over zijn krachtige erectie zakken. Stukje bij beetje, schokkerig, ongeduldig. Laurens schuift iets naar onderen om me meer ruimte te geven, hij grijpt mijn borsten en overlaadt me met geile complimentjes. We bewegen gehaast, alsof we elk moment betrapt kunnen worden, en onze ontladingen zijn kort en intens.”
Seksscènes
Even terzijde. Die seksscènes (net zoals het somptueuze eten en drinken dat in het sterrenrestaurant plaatsvindt) kruiden het verhaal, maar roepen wel een vraag op. Wanneer is een seksscène nog subtiel en wanneer wordt het porno? “…en laat me zonder aarzeling over zijn krachtige erectie zakken” hangt er een beetje tussenin. Laten we het sluikporno noemen. Het houdt de lezer in elk geval bij de les.
Zo bouwt Verhoef haar verhaal op en kapselt de lezer in met steeds meer raadsels. En wegomleggingen. En verkeerde afslagen. En foute hints. En multi-interpretabele suggesties. De arme lezer wil de afloop weten en leest door, bladert verder, vergeet te eten, te drinken, te slapen, komt te laat op zijn/haar werk, tot hij/zij eindelijk bij de ontknoping een catharsis kan vinden. En met bonkend hart achterover zakt in de leunstoel – dus dát was het! Als je zo een verhaal kunt vertellen, doe je het goed. Meer!!
—
