Wat een ongelofelijk spannend en origineel verhaal
[Recensie] April is half sirene en half ripper. Door haar gezang kan zij levende wezens beïnvloeden en doden wekken. Ze woont op Aarde, maar ze komt van oorsprong van Terr, een wereld in een andere dimensie. Niemand in haar omgeving weet dat ze niet van deze wereld komt, zelfs haar geliefden niet. Ze vindt het moeilijk om haar ware aard te verbergen, maar het is gewoonweg niet toegestaan om te vertellen waar ze vandaan komt. Met al haar talenten zou April best een hoge functie kunnen hebben, maar ze geeft zelf toe dat ze hiervoor te lui is en dat ze haar leven zoals het nu gaat wel prettig vindt.
Elke keer als April haar gave als sirene gebruikt, voelt ze een duisternis in zich en ze moet ervoor zorgen dat deze niet de overhand zal nemen. Ze is bang dat ze de duisternis op een dag niet meer in de hand zal hebben. Ze ziet haar gave ook meer als een vloek, als een wrede magische grap. Toch gebruikt ze haar gave af en toe omdat het wel heel handig is om anderen te kunnen beïnvloeden.
April werkt in een funerarium, een plek waar het lichaam van een overledene tijdelijk kan worden bewaard en/of opgebaard, tot aan de begrafenis of crematie. Als April per ongeluk niet nadenkend neuriënd aan het werk is wekt ze tot haar grote schrik een dode. De tot leven gewekte vrouw heeft maar een korte tijd om te leven, het effect van het neuriën is helaas maar tijdelijk. Ze vraagt April om een gunst, zodat ze met een gerust geweten kan sterven. April besluit de laatste wens van de vrouw te respecteren. April komt door deze wens erachter dat er op Aarde criminelen zijn die van het bestaan van Terr afweten en dat is gevaarlijk. Het is van groot belang voor beide werelden dat zij gescheiden blijven van elkaar. De criminelen verkopen voor veel geld tripjes naar Terr. Ze willen er zelfs een vakantieoord of pretpark van maken. Er komen steeds meer mensen op Terr en dat is een drama voor deze vredelievende plek, waar alles mag en mogelijk is. April voelt zich geroepen om de dimensie waar zij vandaan komt te beschermen en ze gaat de strijd aan met de groep aardse criminelen.
Het verhaal heeft een zeer sterk begin, met de eerste paar zinnen had Mel Hartman mijn aandacht direct te pakken. De schrijfster heeft geweldige manier van schrijven: pakkend, spannend en met veel humor. Wat ik ook erg leuk vond is dat Mel Hartman het personage April laat praten tegen de lezer. Ik heb hiervan genoten en voelde mij hierdoor nog meer betrokken bij het verhaal. Toen ik eenmaal begon te lezen was het erg moeilijk om te stoppen. Het verhaal was zo enorm spannend en intrigerend.
Wat heeft Mel Hartman met Terr een fantastische plek neergezet. Ik zou er ook graag een paar uurtjes met toestemming willen doorbrengen en graag de vele diverse wezens willen zien die er wonen. De schrijfster beschikt over een enorme dosis fantasie wat Terr en hun bewoners betreft: onderwaterduivels, elfen, sirenen, apanzers, rupa-engelen, kubuswezens, feeën, leucrota’s en nog veel meer. Vanaf het eerste moment was ik helemaal weg van April. Ze is lekker chaotisch, verstrooid, vrolijk, humoristisch met een vleugje sarcasme, praat tegen zichzelf, flapte er van alles uit. Wat een heerlijk personage heeft Mel Hartman hiermee neergezet! Daarnaast vond ik de interactie tussen April en het personage Tom geweldig, die twee personages samen zijn hilarisch en ik heb een paar keer hardop moeten lachen om hen!
Wat ik verder zo bijzonder vond was dat Mel Hartman het Voynichmanuscript betrokken heeft bij het verhaal. Ik hou ervan als schrijvers echt bestaande, geheimzinnige zaken uit onze wereld in een verhaal verwerken en er een eigen draai aan geven. Het Voynichmanuscript is een mysterieus, geïllustreerd handschrift met een onbegrepen inhoud. Het werd in de 15e eeuw door een onbekende auteur geschreven. Het schrift, geschreven in een onbekende taal of code, is nog niet ontcijferd. Het boek is vernoemd naar de Pools-Amerikaanse boekhandelaar Wilfrid M. Voynich, die het in 1912 in handen kreeg. Op dit moment is het eigendom van de Universiteit van Yale. (Bron:https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Voynichmanuscript)
Wat een ongelofelijk spannend en origineel verhaal heeft Mel Hartman geschreven met Als doden dromen. Het is het eerste boek dat ik van deze schrijfster heb gelezen en vroeg mij gelijk af waarom ik nog nooit eerder met ander werk van deze schrijfster in aanraking was gekomen. In het nawoord schrijft Mel Hartman dat Als doden dromen eigenlijk een prequel is op de Fantasyjagersreeks, die ik nu absoluut ook wil lezen. Ik hoop dat die serie mij net zo goed zal bevallen als het boek Als doden dromen.
Ik kijk echt heel erg uit naar de volgende delen van de Dodenreeks, waarvan Als doden dromen het eerste deel is en ben erg benieuwd hoe het avontuur verder zal gaan. Ik geef graag 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
