Boek van de Maand 'In gesprek met' Jackie van Laren

Boek van de Maand wil zeggen dat we ook in gesprek gaan met de desbetreffende auteur. Vorig jaar sprak ik al met Jackie van Laren maar nu haar nieuwe roman ‘Opstaan’ BvdM juni is bij De Perfecte Buren moesten er wel even andere vragen worden bedacht. En dus ging Patrice opnieuw in gesprek met Jackie. Over boeken, uiteraard, maar ook over het leven in het algemeen. Lees je mee?


In ons gesprek ruim een jaar geleden vroeg ik je ‘Wie is Jackie’ en dat vond je toen moeilijk te beantwoorden. Als ik het je nu nog eens vraag, is het dan nog steeds een moeilijke vraag? ( )  
Nou… ik ben in het afgelopen jaar volgens mij niet wezenlijk veranderd, en ook mijn kijk op het leven is nog hetzelfde. Dus ik heb nog steeds geen mooie soundbite-van-een-antwoord voor je, heh, sorry! Ik vind het overigens niet zozeer een moeilijk te beantwoorden vraag, ik vind meer dat mensen een soort “werk in uitvoering” zijn: zo lang je leeft groei je, leer je, verander je dus ook. En dus voelt het een beetje raar om te moeten zeggen wie ik nu ben, want morgen kan er iets wereldschokkends gebeuren en dan ben ik weer heel anders. Het is niet zo statisch. We zijn allemaal enorm vormbaar, blijkt iedere keer weer opnieuw.


Ik heb laatst wel weer iets nieuws aan mezelf ontdekt: meestal ben ik een beetje verlegen in grote groepen mensen die ik niet ken (en als je nu gaat zeggen: maar hoe doe je dat dan met zingen, dan is mijn antwoord: op een podium ben je met weinig mensen die je over het algemeen behoorlijk goed kent, dus geen probleem), maar laatst mocht ik komen signeren op de Libelle Zomerweek, wat een heel groot en druk evenement is. En toen, na even oefenen, durfde ik het gewoon om zomaar met allerlei wildvreemde mensen een praatje te maken! Nou ja!

Je nieuwste roman ‘Opstaan’ is Boek van de Maand bij ons. Kun je in het kort iets over dit boek vertellen?
Opstaan is het vervolg op Vallen, het verhaal van Anne de verlegen journalist en Rory de woeste rocker, die min of meer per ongeluk verliefd op elkaar worden. Toen ik Vallen af had, dacht ik dat het klaar was. Anne en Rory waren veilig in elkaars armen geland en ik kon weer rustig slapen. Maar toen gebeurden er twee dingen: allereerst zei Tom, mijn achterneef die in Zweden woont, grinnikend: “Goh, het volgende boek heet zeker Opstaan?” en vervolgens zeiden allerlei lezeressen dat het zo jammer was dat er niet meer delen zouden komen.
Toen ging ik er eens over nadenken… zou het me lukken het verhaal verder te vertellen, en wat zou er dan allemaal gebeuren met Anne en Rory? Eigenlijk vond ik wel dat Anne zo’n beetje alle moeite had gedaan om bij Rory te kunnen zijn: ze had het uitgemaakt met haar vriend (oké, hij was een eikel, maar toch), ze had haar baan opgegeven en ze had haar leven omgegooid. Rory had helemaal niks gedaan, behalve verliefd worden. Toch niet helemaal eerlijk, nietwaar? Ik kon me zomaar voorstellen dat het stuk zou lopen op die ongelijkheid.
En zo was het verhaal voor Opstaan geboren: je pakt de draad drie jaar later weer op en je komt erachter dat het mis is gegaan tussen Anne en Rory, maar dat ze daar allebei diep in hun hart ontzettend ongelukkig om zijn. En nu moet Rory moeite doen: om Anne te vinden, haar te overtuigen het nog een keer met hem te proberen, en om zijn leven zo om te gooien dat hij bij haar kan zijn… Gaat dat hem lukken?
Ik zeg niks!

Inmiddels heb je behoorlijk wat titels op je naam staan. Ik ga je niet vragen welk boek je favoriet is maar ik zou wel willen weten of je een minst favoriet boek hebt en waarom dat is?
Goh. Ik heb geen idee! Ik ben van alle boeken blij dat ze ongeveer gelukt zijn zoals ik het me voorstelde (hoewel er soms wel ineens iets anders kan gaan dan je verwachtte: dan gaat het verhaal er met je vandoor). Ik merkte wel na de Q-serie dat ik lost moest komen van die tone-of-voice, en dat het me even een paar weken kostte om me helemaal thuis te voelen in de nieuwe spreektrant van de personages in Vallen, maar dat was gewoon wennen .


Gaat het schrijven naarmate je meer hebt voltooid ook gemakkelijker of juist niet? Kun je iets vertellen over jouw manier van werken?
O, ik leer bij ieder boek weer iets bij, vooral over mijn eigen stopwoorden (ik schijn bijvoorbeeld heel vaak ‘ondertussen’ te schrijven, wat dan weer hardhandig wordt verwijderd door de verschillende mensen die meehelpen het boek klaar voor consumptie te maken). Ik hoop dus wel dat ik met steeds minder “vervuiling” ga schrijven. Ik merk ook dat ik eigenlijk steeds minder woorden nodig heb, dat is vast ook oefening-baart-kunst.
Ik maak altijd een soort grove indeling van wat er wanneer moet gebeuren, die hangt onderaan mijn werkdocument, en gaandeweg verfijn ik dat steeds meer totdat ik helemaal uitgepuzzeld heb wat er in welk hoofdstuk moet. Ondertussen groeit het werkdocument dan al vrolijk aan, want meestal heb ik ontzettend veel zin om te beginnen aan het vertellen van een verhaal.
Ik vind tekstritme erg belangrijk (ik ben tenslotte een muzikant), dus ik kan flink sleutelen totdat ik vind dat de zinnen goed “swingen” en je nergens meer aan blijft hangen met je ogen, als je leest. De bedoeling is dat je begint te lezen en dan ineens bij hoofdstuk 6 bent: dat je in feite vergeet dat je leest, omdat de tekst zelf helemaal geen aandacht vraagt. Je moet het verhaal in je hoofd zien. Allerlei mensen zeggen van mijn boeken dat ze “makkelijk” zijn, maar ik moet verdomde hard werken om al die “makkelijke” tekst te maken!

Overweeg je weleens het roer om te gooien en iets totaal anders te gaan doen? Iets buiten de boekenwereld? Vertel?
Nee. Ik hou van boeken, en ik hou van al die gezellige, beetje gekke mensen die in de boekenwereld rondlopen. Ik blijf.


Er zijn tegenwoordig heel veel blogs en leesgroepen. Wat vind je van dat soort initiatieven? En hoe filter jij voor jezelf juist die groep eruit waarvan je denkt dat het een toevoeging is op dat moment?
O, ik vind het tof dat mensen lezen en dat ze er met elkaar over kunnen praten met behulp van blogs en social media; ik denk dat de digitale wereld in de bredere zin heel veel goeds betekent voor verhalen in de bredere zin. Ik vind bijvoorbeeld fanfiction ook heel leuk: iedereen zit vrolijk te schrijven over allerlei onderwerpen waar geen uitgever een boek aan wil wijden, en er zijn ook nog allemaal mensen die dat heerlijk zitten te lezen! Geweldig! Natuurlijk is niet alles even mooi of goed geschreven, maar er worden wel verhalen uitgewisseld, en dat geeft altijd een verrijking.
Ik doe voor mezelf niet echt heel erg aan online leesgroepen, en ik volg ook niet echt bepaalde blogs, maar dat komt denk ik doordat ik ook in het boekenvak werk: we hebben het de hele dag over boeken, we raden elkaar boeken aan, we vertellen elkaar wat mooi is…


Als je jou volgt dan val je niet echt op m.b.t social media, hoe komt dat? Kwestie van tijd, interesse of……?
Tijd. En ook wel een beetje verlegenheid. Ik zou me nogal een wannabe voelen als ik mezelf heel hard zou gaan zitten pluggen. Maar ik heb dan weer wel de afgelopen maand iedere dag een klein stukje van Opstaan voorgepubliceerd op mijn auteurspagina op Facebook, en ik vind het superleuk om te zien dat gaandeweg de maand er steeds meer mensen zijn aangehaakt en het bereik ondertussen bijna is verdubbeld…


Wat is voor jou de essentie van schrijven?
Iets maken dat er eerst niet was.


Hoe krijg ik een rol in een van jouw boeken? Waaraan of waarin moet een persoon opvallen of juist niet om bij jou in het oog te springen? *solliciteert nu
Uh… tja. Ik maak personages eigenlijk altijd als een soort knip-en-plakwerken van allerlei aspecten van verschillende mensen die ik ooit eens heb ontmoet, of op de televisie heb gezien of zo, en stukjes verhaal die ik heb gehoord… ik heb nog nooit een heel iemand een rol laten spelen. Ik “leen” graag dingen, zoals namen van mensen, of spullen; in Opstaan heb ik bijvoorbeeld even een gitaarkoffer geleend van een van mijn vrienden. Ik heb laatst ook de Wordfeud-naam van iemand geleend voor een kort verhaal. Wel eerst even gevraagd of hij het niet erg vond, want ik heb geen idee wie het is, terwijl ik al zeker drie jaar tegen hem speel…
Dus wat moet je doen? Vertel me een goed verhaal, zou ik zeggen, en dan heb je kans dat ik het in mijn hoofd deconstrueer en de onderdelen opnieuw in elkaar zet!


Is het er nog van gekomen om weer te gaan zingen? Want naast schrijven is muziek je andere passie toch?
O ja hoor, we hebben weer heerlijk muziek gemaakt met de internationale uitgeversband in Londen, afgelopen voorjaar, en er zijn nog van allerlei plannen om met kleine groepjes dingen te doen. Had ik maar meer tijd!


Film of boek? Dat is best wel een item onder de veellezers. Welk boek heb jij gelezen waarvan je de verfilming best wel te pruimen vond?
The Martian vind ik goed verfilmd, en ook The Help (Een keukenmeidenroman) vind ik heel mooi. En Poldark vind ik ook enorm goed ge-remake’d, en… en… och jee, dat is nog maar het begin. Don’t get me started, ik vreet al even hard films en series als boeken.

Er is op dit moment veel te doen over de doorverkoop/verspreiding van (illegale) ebooks. Leg jij eens uit aan onze lezers wat voor directe consequenties het heeft voor jou als ik een dvd met 2500 boeken koop voor twee tientjes.  
Nou, de directe consequentie voor mij is – als mijn boek tenminste tussen die 2500 boeken zit — dat ik geen royalty’s over de verkoop krijg. Dat is vervelend voor een auteur, vooral als die van het schrijven moet leven, en het is natuurlijk evenzeer heel naar voor alle andere partijen in de handelsketen die aan de verkoop van het boek moeten verdienen: literair agenten, uitgevers, distributeurs, boekhandelaren… Maar het is ook weer niet alleen maar kommer en kwel: het is namelijk ook gratis marketing. Ik blijf altijd hopen dat, als iemand illegaal aan een van mijn boeken is gekomen, en het heeft gelezen, dat die persoon dan de eerstvolgende keer in de boekhandel bij mijn nieuwe boek denkt: o ja, dat vond ik leuk. En ‘m koopt!
Je kunt de illegaliteit maar moeilijk bestrijden. Dus moet je het zo goed mogelijk voor je laten werken.


Tot slot zou ik je willen vragen wat er nog op je verlanglijstje staat en waarom je dat nog steeds niet hebt gekocht of gedaan?
Ik wil een staande bas! Nog steeds! En ik heb die nog niet gekocht omdat er steeds eerst iets anders moet: een auto, de boiler, een kinderfiets, de afwasmachine… Ondertussen wil ik overigens ook een elektrische scooter. Maar dat even terzijde.


Bedankt Jacqueline voor je tijd en moeite. We kijken uit naar het derde deel met Anne en Roar 😉 en uiteraard wat je nog meer in petto hebt!

Eerder verschenen op Perfecte Buren.