Drie generaties vrouwen
[Recensie] Dit mooie hardcover miniboekje is een novelle dat naast het verhaal ook zwart-witfoto’s van vogels bevat. De omslag is in opvallend in geel met een foto van vogels in de lucht. De naam van de schrijver is er met grote rode letters daar doorheen geschreven. De titel, De vogels van de hemel, vind je in de rechterbovenhoek in kleine zwarte letters. Het lijkt wel alsof de titel er niet toe doet. Het boekje is bedoeld om kennis te maken met Karl Ove Knausgård en zijn schrijfstijl. Ik vermoed dat daarom zijn naam zo prominent op de voorkant staat.
Karl Ove Knausgård is een Noorse schrijver en vertaler die al verschillende prijzen heeft gewonnen. Hij is beroemd geworden door de serie ‘Mijn strijd’. In twee jaar tijd heeft hij deze autobiografische serie van zes boeken geschreven. Leuk om nog te vermelden is dat hij volgens de bezoekers van Hebban.nl de mooiste openingszin van een literaire roman heeft geformuleerd. Het is de openingszin uit het eerste deel van de serie ‘Mijn strijd’; Vader.
Dit kleine boekje vertelt het verhaal van Solveig die teruggekeerd is naar haar ouderlijk huis om voor haar oude moeder te zorgen. Solveig heeft twee volwassen kinderen waar ze geen intensief contact mee heeft. Als haar dochter Line, haar daar onverwacht daar komt bezoeken, weet Solveig dat ze daar een bijzondere reden voor moet hebben. Line, die zeer gesloten is, komt nooit zomaar op bezoek. Wat die reden is, mag je zelf gaan ontdekken.
Slechts fluisteren
Ik vind het een geweldige kennismaking met Karl Ove Knausgård. Hij heeft een beschrijvende, filmische schrijfstijl en hij weidt erg uit. Dit boekje heeft haast iets filosofisch in zich. Wat ik heel bijzonder vind is dat de oude dame in het verhaal, die bijna geen stem heeft en slechts nog wat woorden kan fluisteren, als eerste probeert duidelijk te maken wat er met Line aan de hand is.
“Ze zei nog iets wat ik niet verstond. Haar woorden hingen een paar seconden betekenisloos in de lucht, en toen viel de betekenis erin. Wees lief voor haar”
Dit terwijl Solveigh, die misschien wel teveel stem heeft, geen idee heeft. Line kan (nog) geen stem geven aan dat wat er met haar aan de hand is. Misschien is ze bang voor de woorden en daarmee het oordeel van haar moeder. Bijbelse zinnen, over de lelie in het veld en de vogels in de hemel, spelen een grote rol in dit verhaal. Vandaar ook de foto’s van de vogels en de titel van deze novelle. Toch zijn de verwijzingen naar de Bijbel niet overdreven.
Volgens de tekst op de achterkant van het boekje is deze roman als een schets voor zijn nieuwste roman De morgenster. Dat boek komt zeker bovenaan mijn lijstje te staan. De schrijfstijl en de filosofische inslag zetten aan het denken over hoe je in het leven staat.
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
