Hoever wil je gaan om trouw te blijven aan jezelf en om anderen te beschermen?
[Recensie] Een jong meisje onder je hoede nemen, er vervolgens mee op de vlucht slaan met de hete adem van onbekende achtervolgers in je nek. En dat zonder dat je precies weet wat je op je hals haalt. Het enige dat zeker is is dat je je in een nachtmerrie begeeft vanwaar ontsnappen steeds moeilijker lijkt. Ondanks dat het een mooi gebaar is komt het nogal ongeloofwaardig en naïef over. Toch is dit precies hetgeen Ella doet wanneer ze Demi achter in een auto ziet liggen. Niet alleen dit meisje blijkt een verhaal te hebben maar ook Ella heeft het nodige aan bagage. Eenmaal op de vlucht sluiten de netten zich, komen Ella en Demi in angstaanjagende situaties terecht. De vraag is of het hen lukt in veiligheid te komen.
De zonde waard is geïnspireerd op het leven van een jonge vrouw die voormalig Jehova’s Getuige was. Een interessante invalshoek die je wel vaker tegenkomt in boeken maar die daarom ook een valkuil kan zijn omdat er al meerdere verhalen over zijn geschreven. Helaas is dat niet de enige uitdaging van dit boek. Het pretendeert namelijk een thriller te zijn maar er is amper sprake van spanning. Ondanks de bliksemstart stagneert het verhaal op een bepaald moment. Ook komt het mysterieuze aspect dat rondom Jehova’s Getuigen (en sektes) hangt niet volledig tot uiting. Op wat basale kennis na deelt de auteur bijna geen aanvullende informatie, iets wat ik wel jammer vind, want het is een fascinerend fenomeen wat de meeste mensen niet kennen. Het wordt nu genoemd om vervolgens amper een rol van betekenis te hebben. Niet wat ik had verwacht dus.
Ook het feit dat wat Demi in de auto heeft doen belanden en het toeval dat Ella haar aantreft berust op zo ontzettend veel toevalligheden dat het bijna krampachtig voorkomt. Hoe dapper het is dat Ella dan vervolgstappen neemt en hierdoor moedwillig haar eigen verleden onder ogen moet komen komt gekunsteld over. Het overtuigde me niet.
Aan de schrijfstijl van Van der Vlugt is niets af te dingen. Die is vlot, zowel qua taalgebruik als toepassing. Het zijn het verhaal op zich en de uitwerking daarvan die me niets doen. Behalve dat er dus geen spanning is, komt het ook nog eens tot stilstand. Het begin is nog wel oké maar dan stort de boel in en raak ik het verhaal als het ware kwijt. Bijzonder jammer want de ingrediënten voor een spannend geheel zijn er wél. De personages komen niet tot bloei, er was geen enkel moment dat ik werd geraakt. De korte hoofdstukken zorgen weliswaar voor een rap leestempo maar dat had voor mij als grootste voordeel dat het boek daardoor snel uit was. Op menig moment was daar zelfs de neiging het boek weg te leggen maar de hoop dat het alsnog zou veranderen zorgde ervoor dat ik het uiteindelijk toch heb voltooid. Helaas maakte de laatste plotwending het ook niet goed.
Van der Vlugt is een veelzijdig auteur en schrijft zowel thrillers als historische romans. Van laatstgenoemde ben ik groot liefhebber. De kwaliteit van die boeken zijn naar mijn mening goed en de verhalen fascinerend. Voor wat betreft haar thrillers fluctueert die kwaliteit (voor mij) nogal en ben ik niet altijd enthousiast. Wat mij betreft was dit de laatste keer dat ik een thriller van haar heb gelezen en kijk ik uit naar een historische roman van haar hand. Helaas kom ik niet verder dan twee sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
