Een thriller van formaat
[Recensie] De auteur koos onlangs een dag uit waarop hij zijn boekpresentatie op alternatieve wijze vormgegeven heeft, als gevolg van de beperkende maatregelen die door de komst van Corona zijn ingesteld. Helaas kon ik daar niet naartoe en was uitermate blij met het recensieboek dat ik ontvangen heb.
Zijn voorgaande thrillers Verast en De Brexitmoorden zijn van een zeer hoog thrillerniveau en dat maakte mijn verwachtingen op voorhand huizenhoog.
Het politieteam uit de vorige boeken maakt hier opnieuw zijn opwachting en staat wederom onder leiding van de eigenzinnige commissaris Stef Cools. Ook al is het boek uitstekend los of in andere volgorde te lezen en te volgen, de voorkeur geniet het om de boeken in volgorde te lezen. De verhaallijnen van de karakters en hun privélevens lopen achter de losse boeken, chronologisch door. En dat is een van de meerwaarden van deze serie.
Het draait deze keer om aandacht voor milieuactivisten en het streven naar een stikstof-neutrale wereld. Wederom een actueel onderwerp, na terreuraanslagen en de Brexit in Luijten’s vorige boeken. De actualiteit wordt niet gebruikt voor morele betogen en politieke overtuigingen. Zonder partij te kiezen neemt de auteur ons mee in de argumentatie van de voor en tegenstanders. En dat is erg goed gelukt.
Naast een razend hoog tempo van aaneengeschakelde gebeurtenissen en plot-twisten vallen wederom de realistische dialogen op. Een meester in de dialogen wil ik Hugo Luijten noemen. Ieder karakter laat door de dialogen iets van zichzelf aan de lezer zien. En iedere interactie tussen twee personages heeft zijn eigen manier van communiceren en levert de lezer nieuwe informatie op.
De politiewereld wordt realistisch gehouden. Bijna niets is mogelijk voordat hiervoor een goede bewijslast, verdenking en goedkeuring aan ten grondslag ligt. En daardoor heb ik veelvuldig aan de boeken van Michael Connelly gedacht tijdens het lezen. Harry Bosch en Stef Cools hebben raakvlakken en vechten veelal tegen de externe (voor)oordelen en kunnen slechts vertrouwen op hun hoge percentage opgeloste zaken. Hierdoor lukt het om de gunfactor te creëren bij de lezer, ook al is het personage niet louter sympathiek.
In het verhaal zijn een groot aantal ‘easter-eggs’ verborgen. ‘Hoeveel bekende duo’s ken je?’, is een dolkomisch deel van het onderzoek. Een ander voorbeeld is een personage die vele malen ten tonele verschijnt met een t-shirt met grappige opdruk.
En als de ware Hitchcock, heeft de auteur ook zichzelf nog een klein rolletje gegeven. In dit boek zit enorm veel creativiteit en humor naast alle politieke motieven en spanning van het verhaal.
Heb ik nog een tip voor verbetering? Ik moet erg diep graven om er twee te vinden:
De eerste betreft een stukje uit een dialoog waarin gesproken wordt om een persoon door te lichten. De naam van betrokkene is ongewoon en toch is de enige reactie ‘ik doe mijn best’. Ik had verwacht dat er meer aandacht zou zijn voor de spelling van de naam.
Het tweede betreft in mijn ogen een zetfout. Wanneer in het boek woorden voorkomen met de lettercombinatie ICT of ISIS, worden deze in hoofdletters weergegeven. Bijvoorbeeld bij delICT en crISIS. Daar is iets misgegaan.
Verder is er zoals gezegd niets mis aan dit Het jaar van de slang. Een laatste compliment gaat naar Wil Immink Design voor de wonderschone omslag. Mijn aanbeveling is om dit boek te kopen en te lezen. Een thriller van formaat die zich afspeelt in Antwerpen. Ik geef dit boek, onder het uitvoeren van een euforisch dansje, vijf glanzende sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
