Een totaal vernieuwend boek
[Recensie] Rasmus kent in zijn jonge leven tot nu toe niet veel voorspoed. Op een korte periode in zijn jeugd na weet hij niet wat het is om gelukkig te zijn en hoe het voelt dat iemand van hem houdt. Hij (over)leeft voornamelijk op straat, het leven is hard. Rasmus loopt tegen de beperkingen van de bureaucratie aan waardoor hij geen enkele kans krijgt iets van zijn leven te maken. Hierdoor wordt hij vooral gevoed door verbittering en teleurstelling. De enige reden die hem staande houdt, is gebaseerd op intense wraakgevoelens.
Bernd Müller is een typisch voorbeeld van een selfmade miljonair die in zijn eigen one man show de hoofdrol speelt. Zweden kust nog net niet de grond waarop hij loopt en dat zorgt dat hij zich terdege bewust is van zijn rol in de maatschappij, zijn bedrijven en in het beschermde wereldje waarin hij leeft. Hij staat in het centrum van levens van anderen om hem heen, al het geld en succes is heel gewoon. De kleine dingen zijn niet meer zichtbaar. Je zou kunnen zeggen dat hij met oogkleppen op, leeft in een perfecte wereld, gecreëerd volgens eigen normen.
Het is koud, de winter doet haar intrede wanneer de werelden van Rasmus en Bernd elkaar kruisen. Vanaf het prille begin van het verhaal, in combinatie met de flaptekst, weet je al vrij snel hoe de rollen zijn verdeeld. Daar is niet veel fantasie voor nodig. Echter, en dat is best verbazend, maakt dat voor dit verhaal niet veel uit. Het weten hóe het zit maakt nog niet dat je weet hoe het uitgevoerd gaat worden. En precies daar zit de kracht van dit ijzingwekkende IJsengel.
Pagie zet op een overtuigende wijze haar personages neer. In korte hoofdstukken die continu wisselen van perspectief bouwt ze de spanning geleidelijk maar zeker op. Het zorgt ervoor dat je geen kans krijgt uit een verhaallijn te ontsnappen, je blijft ondanks de afwisseling van de verhaallijnen betrokken en in afwachting van wat gaat komen. IJsengel kent vier hoofdlijnen; Rasmus, Bernd, het gezin Müller en dat van Svenja. De vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en hoewel je sommige dingen kunt invullen, lukt dat met heel veel niet. Dat verrassingselement is echt een troef in dit verhaal die Pagie zorgvuldig uitspeelt.
IJsengel is een verhaal dat niet alleen spannend is, maar eigenlijk ook heel triest. Het laat de tekortkomingen van een sociaal stelsel zien en de gevolgen daarvan. Je maakt kennis met egoïsme en teleurstelling, hebberigheid en snobisme, eenzaamheid en de zoektocht naar erkenning en liefde. Deze elementen zorgen dat je sommige personages meteen in je hart sluit en anderen van meet af geen kans geeft. En dan weer komt dat verrassingselement om de hoek kijken. Niets of niemand is zoals je denkt, iedereen heeft een extra dimensie in dit verhaal. Waar het verhaal aan de ene kant keihard is, is het aan de andere kant hartverscheurend. Mooi gedaan en prachtig ten uitvoer gebracht.
Nathalie Pagie heeft met deze winterse thriller een boek geschreven dat zorgt dat je je in een authentiek Scandinavisch verhaal waant. Zowel qua sfeer en beeldende omgeving als in de doorgevoerde details, en dat is knap gedaan. Ik heb veel Scandinavische thrillers gelezen, Jussi Adler Olsen, Börjlind, Camilla Läckberg, Samuel Bjørk en wat meteen opvalt is dat Pagie met IJsengel naadloos in dit rijtje past. Je hebt op geen enkel moment het gevoel dat je een boek leest dat door een niet-Scandinavische auteur is geschreven. Het consequent Zweeds gebruiken voor namen van locaties en personen, doet vermoeden dat je het werk leest van een Zweedse auteur. Een dik compliment waard!
IJsengel krijgt van mij vier dikke sterren. Het is een totaal vernieuwend boek van de hand van Nathalie Pagie en haar beste tot nu toe!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
