Vorige week zag zijn achtste boek ‘Broertje’ het daglicht. Een feestelijke lancering in Amsterdam was aanleiding om eens met elkaar te babbelen. Patrice ging daarom in gesprek met Michael Berg.
Hi Michael, voor de lezers die jou nog niet kennen. Vertel eens in het kort wie jij bent en wat je doet?
Ik heb in het verleden een hoop verschillende dingen gedaan (muziek, theater, omroep), maar sinds 2008 ben ik thrillerauteur. In 2013 won ik De Gouden Strop voor ‘Nacht in Parijs’. Van mijn boeken zijn er inmiddels zo’n 300.000 exemplaren verkocht en ‘Broertje’ is mijn 8e boek.
Opvallend is je veelzijdigheid op schrijfgebied. Zo heb je liedjes geschreven en ook hoorspelen. Een hele andere manier van schrijven lijkt me zo. Wat is voor jou het meest essentiële verschil t.a.v. het schrijven van een boek?
Liedjes en hoorspelen zijn meer korte baanwerk. Een boek heeft een veel langere spanningsboog. Een lezer is zo’n 10 tot 15 uur aan het lezen. Dat betekent dat je veel meer materiaal nodig hebt om iemand te blijven boeien. Dus is het veel meer werk. Veel meer. Maar in tegenstelling tot liedjes en hoorspelen, kun je het wel helemaal alleen af. Geen muzikanten, geen studio, geen acteurs. Niemand die over je nek meekijkt. Dat vind ik heel prettig.
Je nieuwste thriller ‘Broertje’ speelt zich opnieuw af in Frankrijk. Je hebt iets met dat land he? Waar komt dat vandaan, kun je daar iets over vertellen?
Ik kocht in 1996 een huis in Frankrijk en ben er in 2004 gaan wonen. Mijn eerste boeken speelden zich af in de regio waar ik woonde: de Creuse. Dat leek me logisch. Bovendien hoefde ik voor research nooit ver de deur uit. Handig. Want in die tijd had ik geen inkomen en ook geen geld om te reizen. Gaandeweg, toen ik een beetje begon te verdienen, heb ik ook voor andere locaties gekozen.
Sinds kort woon je weer in Nederland, hoe was dat om na al die jaren Frankrijk weer terug te komen? Beïnvloed voor jou je woonlocatie ook je manier van schrijven? M.a.w. is de omgeving van invloed?
In 2015 overleed mijn vrouw en met één klap eindigde daar de Franse droom. Ik kwam er achter dat ik in Frankrijk weinig vrienden had en was toen al van plan om mijn huis te verkopen en ergens anders te gaan wonen. Amsterdam, een ander buitenland, ik had geen idee. Tot ik tijdens een lezing in mijn geboortestad Heerlen een vrouw tegenkwam op wie ik stapel verliefd werd en met wie ik ben gaan samenwonen. Nooit gedacht dat ik ooit nog terug zou gaan naar Heerlen, maar zo bizar is het leven. Voor het schrijven maakt het niet uit. Ik heb een eigen kamer en groot bureau. Deur dicht en tikken. Zo simpel is het.
Ondanks de titel van ‘Broertje’ gaat het boek niet over je eigen broer Hugo. Toch zijn er tijdens het schrijven voor jou momenten geweest dat hij in je hoofd zat toch?
Het gaat zeker niet over mijn broer. De hoofdpersoon in ‘Broertje’ is een verstandelijk gehandicapte man die verdacht wordt van een drievoudige moord. Hij heeft last van agressieaanvallen. Daarvoor slikt hij medicijnen. Zonder die medicijnen kan hij link worden. Met andere woorden: hij zou de dader kunnen zijn. Maar hij is verstandelijk gehandicapt en autist en praat niet, of nauwelijks. Zo’n personage is het. Aanvankelijk was hij alleen verstandelijk gehandicapt. Later heb ik hem ook autistische trekjes gegeven. En toen moest ik tijdens het schrijven voortdurend aan mijn broer denken. En zo komt het dat de hoofdpersoon uit het boek nogal wat trekjes heeft die mijn broer ook heeft.
Je hebt met je eigen broer hebben een bijzondere band. Kun je je voorstellen dat je ooit een boek schrijft over jullie relatie? Want die is allesbehalve doorsnee te noemen. Heb je überhaupt de ambitie om ooit een boek in een ander genre te gaan schrijven?
Voorlopig blijf ik thrillers schrijven. Op dat genre ben ik nog niet uitgekeken.
Wij hebben elkaar een tijdje geleden gesproken in Maastricht. Tijdens een leuk gesprek met Astrid Harrewijn bekende jij helemaal weg te zijn van haar boeken, die vallen in het genre feelgood. Dat is misschien niet wat men verwacht te horen van een thrillerauteur. Wat lees je nog meer?
Ik lees voornamelijk romans en af en toe een thriller of een biografie.
Inmiddels heb je een aardige stapel boeken geschreven. Merk je aan jezelf dat je als auteur zijnde groeit? Lees jij je eigen werk na verloop van tijd nog terug of lees je je eigen werk nooit? Hoe kijk je bijvoorbeeld nu terug op je eerste boek?
Ja, ik denk dat ik ben gegroeid. De boeken zijn beter en rijker geworden. Tenminste, dat hoop ik. Anderen kunnen dat beter beoordelen dan ik zelf. Ik lees nooit iets terug. Alleen tijdens lezingen, wanneer ik fragmenten voorlees, word ik geconfronteerd met ouder werk. Vaak schuif ik dan nog een beetje met de woorden omdat een zin dan net wat mooier klinkt. Het kan altijd beter. Daarom zal ik uit vrije wil nooit een heel boek van mezelf weer gaan lezen.
Wat zou jouw gouden tip zijn aan het adres van beginnende auteurs? Wat vooral wel en niet te doen? Noem een cruciale DO&NOT.
Schrijf wat jezelf interessant vindt, luister niet naar anderen, probeer authentiek te zijn en zorg dat je genoeg geld hebt om het een tijdje uit te zingen en te kunnen schrijven.
Tot slot een hypothetische vraag. Stel, een theatermaker wil een stuk schrijven over jouw leven en je werk. Waaraan zou dat moeten voldoen zodat je daar ‘ja’ tegen zou zeggen? En zou je zelf betrokken willen zijn bij het proces of ben jij iemand die dat heel goed los kan laten?
Ik betwijfel of het publiek zit te wachten op een theaterstuk over mijn leven en werk. Ik denk dat de verhalen die ik verzin een stuk spannender zijn. Daarvoor mogen de producenten aankloppen.
Dank Michael voor je medewerking in deze drukke periode rondom de verschijning van ‘Broertje’. Heel veel succes met alles, we gaan snel in je boek beginnen!
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
