Gruwelijkheid en humor van de bovenste plank! Ik heb me kostelijk geamuseerd
[Recensie] Toen ik wist dat er een nieuw boek ging verschijnen van Daniel Cole was ik er als de kippen bij om het te mogen lezen en recenseren. Cole kennen we al van zijn beroemde Ragdoll trilogie, namelijk Ragdoll, Marionet en De Wolven. Ook van deze boeken heb ik enorm genoten en zijn dus ook een mustread voor degene die ze nog niet gelezen hebben! Ze zijn niet alleen pareltjes om te lezen maar ogen ook nog eens mooi in je boekenkast omdat ze speciaal gebonden zijn.
Anno 1989
Rechercheur Benjamin Chambers wordt naar Hyde Park gestuurd omdat ze daar een vreemde ontdekking hebben gedaan. Blijkt dat er een lichaam is gevonden dat op het standbeeld van ‘De Denker’ lijkt. Hier is een moordenaar aan het werk die bekende standbeelden namaakt en die publiekelijk worden tentoongesteld. Bij de plaats delict ontmoet Chambers agent Winters, een groentje die hij op sleeptouw moet nemen. Dan volgt er nog een moord en wederom is Winters van de partij. Samen gaan ze dus op jacht om deze moordenaar te vatten. Dat loopt anders dan verwacht en Chambers moet het bijna met zijn leven bekopen.
Zeven jaar later …
Jordan Marshall werkt bij de Narcoticabrigade maar houdt zich in haar vrije tijd bezig met een oud dossier, namelijk dat van de onopgeloste moorden van zeven jaar geleden. Het dossier ligt bij haar thuis en ze gaat op eigen onderzoek om de ware dader te kunnen vatten. Ze heeft er haar missie van gemaakt en hier heeft ze zo haar redenen voor …
Als ze iets op het spoor komt contacteert ze Winters en vertelt hem dat Chambers en hij de ganse tijd gelijk hadden. Winters werkt niet meer bij de politie maar heeft een saai baantje bij de supermarkt Sainsbury waar hij als beveiligingsbewaker werkt. Hij is niet meer de man van zeven jaar geleden en dat telt ook voor Chambers. Maar Marshall gaat ervoor en betrekt de twee in haar onderzoek of ze het nu willen of niet. En dan beginnen de moorden terug! Het is aan dit trio om jacht te maken op de moordenaar …
Vanaf het begin van de boek voel je de onderhuidse spanning. De eerste honderd bladzijden beslaan de situatie dat zich in 1989 heeft voorgedaan en daar neemt de auteur ons mee naar de eerste moorden. De rest speelt zich af in 1996 in Londen.
Met Chambers, Winters en Marshall heeft de auteur een sterk drietal als hoofdpersonages gekozen. Chambers & Winters zijn beschadigd door hun verleden en veel zin hebben ze in het begin niet om weer achter een moordenaar aan te zitten die zijn slachtoffers als beeldhouwwerken tentoonstelt. Wat begint als een onofficieel onderzoek mondt al vlug uit in een officieel moordonderzoek. De seriemoordenaar weet dat perfect en voor het trio dringt de tijd om hem te pakken, hij is namelijk nog niet klaar met zijn kunstwerken!
Daniel Cole zou geen Brit zijn mocht er ook geen zwarte humor aan te pas komen, dit kwam in zijn vorige boeken ook voor. De dialogen en situaties zijn met tijden heel grappig te noemen en vooral met Winters. Heerlijk is het dat er tussen te hebben, wat maakt dat er niet alleen spanning in voorkomt. Spannend en macaber is het wel degelijk; de moordenaar maakt kunstwerken van zijn slachtoffers zoals ‘De Denker’ en ‘De Venus van Milo’. Geen nood voor wie geen kunstliefhebber is en deze kunstwerken onbekend zijn. Cole geeft de nodige bijpassende info over deze beeldhouwwerken en dat is prettig om te lezen. Ook staan er krijttekeningen in het boek van deze werken zodat je het eigenlijk niet hoeft op te zoeken.
De auteur heeft met Mimic een standalone geschreven maar het zou me niet verbazen mocht hij dit driemanschap weer gebruiken bij een volgend boek. Hij zou hier ook gerust een serie van kunnen maken. En stiekem hoop ik dat toch wel met dit trio, er hangt eens soort van chemie tussen hen, en van mijn part kunnen ze nog veel moorden oplossen in de Britse hoofdstad.
Omwille van het spoilergevaar kan ik niets meer toevoegen aan deze recensie en ik wil zeker de pret niet bederven voor degene die het nog willen lezen. Wat ik wel kwijt kan is dat je het boek geen dagen opzij moet leggen want dan zit je niet meer zo in de flow van het verhaal en ook door de vele situaties die er ontstaan, bij sommige passages is het toch even opletten geblazen.
Daniel Cole heeft me weer aardig verrast met deze standalone waar ik wat uurtjes leesplezier aan heb gehad. Gruwelijkheid en humor van de bovenste plank! Ik heb me kostelijk geamuseerd met Mimic en geef dit boek dan ook 4 sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
