Mot en haar roestige omgeving
[Recensie] Mot heet eigenlijk geen mot, maar Vlinder. Ze vindt de naam die haar moeder voor haar heeft uitgekozen echter niet bij haar passen, want ze is helemaal niet zo fleurig en vrolijk als een vlinder. Ze noemt zichzelf daarom Mot.
Mot loopt er tegenaan dat haar moeder haar graag wil kleden zoals zij het graag ziet. Mot voelt zich daar niet prettig bij en zoekt afleiding buitenshuis. Op deze manier komt ze in aanraking met de metaalvissers, waarna ze zelf ook interesse krijgt in het metaalvissen.
Nadat ze de benodigdheden bij elkaar heeft weten te sprokkelen gaat ze dan ook actief bezig met haar nieuwe hobby. Ze vist hierbij wel iets heel bijzonders op, namelijk een onderzeeër! Met deze onderzeeër maakt ze een heel avontuur mee.
Roestige pareltjes
Mot is gek op haar roestige metaalvissers vondsten. Ze bewaart ze zo goed mogelijk, zodat haar moeder ze niet gaat lopen poetsen. Om de sfeer die bij Mot en haar omgeving goed vast te leggen is er gekozen voor illustraties met een ‘roest look’. Alle illustraties zijn in kleur met rood/bruin achtige tinten, wat erg leuk gedaan is.
De illustraties, gemaakt door Sophie Pluim, geven een leuk beeld van Mot en haar situatie. Je ziet er bijvoorbeeld de onderzeeër op, maar ook de haven waar veel van de gebeurtenissen plaatsvinden. Het biedt een brede kijk op Mot en haar verhaal.
Mot is een geweldig personage. Ze wordt neergezet als een personage dat blijft doen waar zij zich goed bij voelt en zich niet laat beïnvloeden door andere mensen, zelfs niet door haar moeder. Hierdoor komt ze heel eigenzinnig over, maar ook wel een tikkeltje brutaal. Je wilt daardoor graag blijven lezen, je wilt immers te weten komen wat dit meisje verder in haar schild voert.
Wanneer Mot meer optrekt met de metaalvissers spreekt haar moeder zich uit over hoe zij denkt over deze personen. Ze heeft een negatief vooroordeel over de mensen. Wanneer je dit als volwassene leest, kun je de zorgen van moeders begrijpen. Mot is immers maar een kind! Mot’s moeder is echter druk met haar eigen leven en heeft dus eigenlijk niet de tijd om Mot te behoeden voor ‘verkeerde mensen’. Automatisch leef je enorm mee met Mot, je kan je wel voorstellen dat het voor haar niet gemakkelijk moet zijn. Het is daarom ook juist mooi dat Mot vriendschap weet te vinden. Het geheel komt realistisch over omdat, uiteindelijk, haar moeder toch de metaalvissers ook beter leert kennen en haar mening bijschaaft.
De schrijfstijl van Sanne Rooseboom is heerlijk. De sfeer in het hele boek voelt hartverwarmend aan en het is een boek dat zeker een plekje in je hart krijgt. Er wordt echter ook een stukje spanning ingebracht door het avontuur wat Mot meemaakt met haar onderzeeër. Er komen belangrijke relatie ontwikkelingen aan bod, er wordt problematiek behandeld en er wordt ook nog eens een stukje humor in verwerkt. In combinatie met de illustraties maakt het dat het verhaal van Mot er eentje is waar je van iedere pagina aan het genieten bent.
Sanne Rooseboom is een Nederlandse kinderboekenschrijfster. Haar debuut was Het ministerie van oplossingen, inmiddels heeft ze meerdere avontuurlijke titels op haar naam staan.
Mot en de metaalvissers is een heerlijk avontuurlijk kinderboek. Het is voor iedereen een aanrader, voor zowel jong als oud, doordat er verschillende mooie en belangrijke elementen in het boek verwerkt zijn. De illustraties zorgen ervoor dat het voor je ogen ook een feestje is om naar te kijken.
—
Eerder verschenen op Meerboekenblog
