Of de restauratie van het surrealistische zelfportret van Pinkel Pablo
In dit boekje uit 2015 spelen meneer Raaf en Mees de muis – die in 2014 werden geïntroduceerd – weer een hoofdrol. Pinkeltjesland blijkt een eigen kunstschilder te hebben met de naam Pinkel Pablo. Op een dag verdwijnt er een surrealistisch zelfportret uit het kasteel van de koning. Pinkeltje Witbaard wordt erbij gehaald om deze verdwijning te onderzoeken, en die komt Pinkel Penseel op het spoor. Een tijdelijke werkkracht die kort na de verdwijning van het zelfportret ineens ook verdwijnt.
Alles wijst naar het Rijksmuseum in Amsterdam. Pinkeltje en Pinkelotje reizen op de rug van meneer Raaf vanuit Afrika naar Nederland. Niet in de raket, niet in de autoraket, niet in de supersonische straaljager van Pinkeltjesland, maar gewoon op de rug van een vogel.
De auteur leidt onze jeugdige lezertjes door de verschillende zalen van het Rijksmuseum en langs enkele beroemde schilderijen, terwijl er extra informatie over deze schilderijen wordt gegeven.
Heel leerzaam voor onze jeugd. De ontknoping heeft met een moraalboodschap te maken die eigenlijk onvoldoende uit de verf komt (om even in schildertermen te blijven): Het schilderij van Pinkel Pablo was niet gepikt uit het koninklijke Pinkeltjes-paleis, maar met hele goede bedoelingen meegenomen om het te laten restaureren. De moraal waar het hier om gaat is niet dat er eigenlijk een goede daad verricht werd, maar dat dingen heel fout kunnen gaan als je niet met elkaar communiceert. Zo ontstaan de misverstanden en lelijke verdenkingen!
Een hele mooie levensles die onze jonge lezertjes in gedachten moeten houden.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
