"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Recensie wandelboek: Het sneeuwklokjesbos – een wandeling

Zondag, 14 april, 2024

Geschreven door: Annejet van der Zijl
Artikel door: Freek Boon

Liefde voor Noord-Hollandse duinen

Hoewel bekroond auteur en historica Annejet van der Zijl ooit – toen ze nog in Amsterdam woonde – zich een volbloed stadsmens voelde, is ze toch verhuisd naar het Noord-Hollands duingebied rond Bergen. Daardoor is dat gebied al jarenlang een zeer vertrouwde omgeving voor haar. Ze wandelt er en dwaalt er rond met haar hond. Ze ervaart dat als ‘het tegenovergestelde van heimwee’.

Het hart verliezen
In Het sneeuwklokjesbos vertelt de auteur hoe zij stapje voor stapje – of eigenlijk ineens – haar hart verloor aan een verwaarloosd huisje op een stille plek in dat duingebied. Daarna bekijkt ze het huisje van een Duitse eigenaar van binnen – met een makelaar, maar de aankoop ervan gaat haar budget aanvankelijk te boven. Maar ze bleef de verkoopsite steeds maar bekijken, zag dat het maar onverkocht bleef en ze ging er zelfs af en toe weer naartoe om er te kijken en er te zijn. Ze betrapte zichzelf zelfs op een – onterecht – gevoel van verontwaardiging, toen op een keer het huisje gebruikt zag worden door kleinkinderen en hun vrienden van de echte eigenaar. Uiteindelijk weet ze het te kopen. Door haar verhaal komen we van alles te weten over de omgeving en de historie.

Geschiedenissen
Zo neemt Van der Zijl ons mee naar de komst daar rond 1885 – een boeiende geschiedenis – van en rond de Amerikaanse kunstenaar George Hitchcock die nogal wat gevolgen had voor de gebiedsontwikkeling. Ook schrijft ze levendig over de komst van een tijdgenote van hem uit Duitsland, Marie van Reenen uit Esslingen en welke gevolgen dat had.

Eigen ervaringen
Door en naast beide verhalen die een mooi inzicht geven in de streekhistorie, doet ze ook openhartig verslag van ingrijpende gebeurtenissen in haar eigen leven. Die zijn overigens de reden dat tussen het eerste moment van het voornemen om een duinboekje te schrijven en de uiteindelijke realisatie een tijd van jaren zit, en het er uiteindelijk echt anders werd, dan bedacht had kunnen worden. Niet in de laatste plaats is het door de eenvoudig beschreven en diep doorleefde eigen ervaringen een heel sprekend en mooi boekje geworden. Voor Van der Zijl is wandelen – met de hond – iets van terugkerende grote waarde. Op het voorplat staat een prachtige kleurenprent van haar wandelmakker, de hond Toby. 

Wandelmagazine

— 

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow