Gloednieuwe serie van deze feelgood auteur
[Recensie] Pilote Morag McGinty moet noodgedwongen terug naar huis komen als haar opa haar nodig heeft. Erg veel zin heeft ze niet om het bruisende Londen te moeten verlaten om naar het stille Schotland te gaan, maar ze heeft geen andere keuze. Nu haar opa niet kan werken, zal zij de lokale vliegroute over moeten nemen. En dat in het gammele, oude vliegtuig.
Wanneer ze terechtkomt in een razende storm en een noodlanding moet maken op een afgelegen eiland, is ze radeloos. Gestrand, ver van de bewoonde wereld en helemaal alleen. Nou ja, naast ontelbare vogels is er ook de norse ornitholoog Gregor Cameron die het hele seizoen voor het eiland zorgt. Voorlopig zitten ze dus met elkaar opgescheept. En beiden zitten daar niet op te wachten…
Boven de wolken is deel één van de nieuwe serie Summer Skies van Jenny Colgan. Liefhebbers van vliegtuigen kunnen met deze verhaallijn hun hart ophalen en genieten van alle ins en outs uit de luchtvaart. De auteur omschrijft vrijwel meteen hoe de familiebanden in elkaar steken, wat de nodige aandacht vereist van de lezer. Er komen heel wat namen voorbij, die je stuk voor stuk in je hoofd wilt opslaan, aangezien je nog geen idee hebt wie er belangrijk zijn voor het verhaal en wie niet. Toch merk je al snel dat enkelen daarvan geen verder gevolg hebben in het verhaal.
Een klein Schots eiland
De karakters van de personages blijven wat vlak, behalve dan van de twee hoofdpersonen. Daarvan weet de schrijfster ook goed hun emoties te omschrijven. De gevoelens die Morag ervaart en de worsteling met de situatie wanneer ze weer in een echt vliegtuig stapt na een heftige ervaring, komt binnen bij de lezer. De schrijfster heeft de karakters van de twee hoofdpersonages goed uitgediept en zijn overduidelijk tegenpolen van elkaar. Dat zorgt af en toe voor amusante situaties waarin ze elkaar niet begrijpen. Gaandeweg laten ze elkaar daar vrij in en accepteren ze dat ze verschillen in bepaalde situaties. Jenny Colgan weet daar een mooie boodschap aan te koppelen, namelijk dat je altijd jezelf moet blijven.
Hoewel de kern van het verhaal op zich leuk verzonnen is, komt het niet echt van de grond en had de uitwerking naar mijn idee veel beter gekund. De verhaallijn is erg eentonig en vertelt vooral de avonturen tussen de wolken en het gevoel dat dat oproept bij Morag. Het boek bestaat uit twee delen, waarbij het lijkt alsof het eerste deel door iemand anders geschreven is. De kenmerkende beeldende omschrijving en de vlotte schrijfstijl van Jenny Colgan zie ik niet terug in dit gedeelte en het kostte me wat moeite om mijn aandacht erbij te houden. Gelukkig is dit in het tweede deel iets beter.
Ook is de balans van iets gedetailleerd vertellen (of juist niet) niet altijd goed. Zo is er een zoen die plotseling plaatsvindt zonder spannende opbouw en zonder de omschrijving van het gevoel of de emotie die dat bij het personage oproept. De scène wordt in één zin beschreven. Naast dat het verhaal regelmatig van de hak op de tak gaat en plotseling van een terugblik weer in het verhaal schiet, is het langdradig en gebeurt er niet veel nadat Morag gestrand is. Op dat moment draait het vooral om de twee hoofdpersonen, die allebei op het verlaten eiland zitten, waardoor er weinig afwisseling is. Dat Boven de wolken in de verleden tijd is geschreven, maakt het er helaas niet beter op. Het verhaal staat daardoor verder van de lezer af. Je hoort het, als het ware, aan en je beleeft het daardoor op een andere, minder intense manier.
Jenny Colgan heeft me met Boven de wolken helaas niet kunnen raken.
—
Ook verschenen op Boeken-cast
