Twitch heeft meer verstand van vogels dan van mensen
[Recensie] Corvus Verenberg knippert van de zenuwen vaak met zijn ogen wat hem de bijnaam Twitch oplevert. Hij is er blij mee want twitcher is ook een ander woord voor een vogelspotter, en laat vogels kijken nou net de grootste hobby zijn van Twitch.
M.G. Leonard schreef zo’n vijf jaar geleden een fijne serie over een jongen die avonturen beleeft met kevers, waarvan vooral het eerste deel dat simpelweg Keverjongen (Querido, 12+) heette, een dikke voldoende scoorde. Daarnaast maakte ze een uitstapje naar treinen en nu stort ze zich op vogels, in een boek voor jongere kinderen. De opzet is niet heel anders dan die van de boeken over kevers. Een spannend avontuur met volwassenen die kwaad in de zin hebben waarin het kind de hoofdrol is.
In het bos waar Twitch een geheime schuilplaats heeft gebouwd, dwaalt een veroordeelde overvaller en moordenaar rond die er waarschijnlijk ergens de buit heeft verstopt. Natuurlijk komt de jongen de crimineel tegen en blijkt het uiteindelijk allemaal anders te zitten dan het lijkt. Het leidt tot heerlijk hysterische en absurde plotwendingen en een filmische apotheose. Een kinderavontuur in de overtreffende overtrap.
Daar doorheen speelt een subtieler verhaal over pesten en vriendschap. Twitch heeft geen vrienden en nauwelijks aansluiting bij zijn klasgenoten en dus is hij op zijn hoede als een van de pestkoppen ineens ook interesse voor vogels lijkt te hebben. Heeft hij een vriend of wordt hij in de maling genomen? Klopt het dat, zoals iemand hem vertelt, hij veel verstand van vogels heeft maar nauwelijks verstand van mensen? Mensen zijn veel ingewikkelder en doen soms domme dingen. Die laag maakt het boek meer dan een spannend avontuur.
Twitch ontwikkelt zich van een nerdy einzelgänger tot de held van dit verhaal waarin ook heel veel interessante weetjes over vogels te lezen zijn.
Waardering: vlot avonturenboek voor achtplussers dat leest als een trein
—
Eerder verschenen op Jaapleest
