Een boek dat wel even bij je blijft
[Recensie] Leon werkt als hospiceverpleegkundige in Londen. Vanwege geldnood besluit hij een advertentie te plaatsen om zijn woning te delen. Hij is er alleen om te slapen na zijn nachtdiensten en dus is het in de avond en nacht beschikbaar. Leon krijgt een reactie van Tiffy.
Tiffy heeft zojuist een moeizame relatiebreuk met Justin achter de rug en zoekt betaalbare woonruimte. Ze heeft een drukke baan bij een uitgeverij en moet op korte termijn bij haar ex weg. Uit pure wanhoop en bij gebrek aan beter besluit ze te reageren op de advertentie waarin een deelwoning wordt aangeboden.
Het concept van het delen van een woning spreekt meteen aan. Het is in deze opzet zelfs wat mysterieus want twee mensen, vreemden voor elkaar, gaan samenwonen zonder tijd met elkaar door te brengen en te weten met wie ze te maken hebben. Alles gaat via Kay, de vriendin van Leon en dat gaat maanden goed. Doordat ze elkaar niet zien hebben Leon en Tiffy contact via post-it’s. In eerste instantie gaat het over huishoudelijke zaken en het delen van kliekjes of de gebakjes van Tiffy. Al snel blijkt dat ze zowel elkaars tegenpolen zijn maar toch raakvlakken hebben. Met hun woordgrapjes en plagerijen is er meteen een klik, maar dat is op papier. In het dagelijkse leven hebben ze echter allebei hun zorgen en ondanks dat ze hun woning delen, geldt dat niet voor alles in hun leven. De anonimiteit zorgt dat ze elkaar steeds meer in vertrouwen gaan nemen.
Om en om maken we kennis met de hoofdpersonages, de auteur wisselt continu van perspectief en geeft zowel Leon als Tiffy een unieke identiteit mee. Dat doet ze o.a. door ze een eigen vertelstijl te geven. Tiffy is een kleurrijke chaoot, emotioneel en met vlagen erg onzeker. Haar vriendenkring is hecht en staat altijd voor haar klaar. Leon kan kortaf zijn, houdt niet van veranderingen, hij gaat op in zijn werk en de zorgen vanwege zijn broer Richie die in de gevangenis zit. Vriendin Kay verwijt Leon dat hij teveel blijft hopen op een justitieel wonder want Richie zou onterecht zijn veroordeeld. Omdat het elkaar schrijven veilig aanvoelt zorgt dat ervoor dat Leon en Tiffy hun hart gaandeweg bij elkaar uitstorten, nog steeds zonder elkaar te hebben gezien. Er ontstaat een bijzondere vriendschap die een vertederende uitwerking heeft tijdens het lezen waardoor je hoopt dat ze elkaar op een gegeven moment gaan vinden.
Veel liefs is een originele en hartverwarmende roman. Het bevat zowel humor als mooie emotionele scènes en hoofdpersonages die je meteen in je hart sluit. De wisselwerking van emoties in het verhaal wordt versterkt door het uiterste in de karakters en dat geeft alles een bepaalde romantische suspense, én kriebels in je buik. Je gunt zowel Leon als Tiffy hun geluk, het liefst met elkaar.
Beth O’Leary heeft een heerlijk verhaal geschreven. Ik heb enorm genoten vanwege het concept met de post-it’s, in je gedachten zie je ze al overal hangen. Ook het feit dat Leon en Tiffy zo verschillend zijn maar tóch voor elkaar zorgen maakt dat alles nét een tikkeltje leuker, het heeft een grappig en lief effect.
Gelukkig kent het verhaal ook diepgang en worden er thema’s als relatieproblemen, liefde, vertrouwen, onzekerheid, vriendschap en idealisme aangesneden. Er is ook ruimte voor diverse mooie bijrollen waardoor ieder op een eigen manier een diepe indruk achterlaat. Veel liefs is een boek dat wel even bij je blijft. Zowel voor de romantici als de wat meer serieuze romanlezers kan ik dit verhaal aanraden. De vlotte schrijfstijl is ongecompliceerd en luchtig. Op de wat zwaardere momenten leest dat erg prettig maar toch doet dat geen afbreuk aan de ernst van de situatie die op dat moment speelt. Het is knap wanneer een auteur zoiets goed weet te doseren. De dialogen zijn scherp waar nodig en doen oprecht aan. Alle personages passen perfect in het verhaal en versterken elkaar waardoor alles klopt. Het feit dat je op je best bent wanneer iemand je in je waarde laat komt mooi tot z’n recht in Veel liefs. Wanneer je dat kunt, is alles mogelijk. Ik heb genoten van deze mooie roman en daarom vier dikke sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
