Niet mijn favoriet in deze reeks
[Recensie] Het is geen geheim dat ik vanaf het eerste VT-boek liefhebber ben van deze reeks. De verhaallijnen zijn keer op keer spannend, origineel en bevatten meer dan aansprekende, creepy en vooral sterke (hoofd)personages. Vanaf het eerste deel wordt er telkens reikhalzend uitgekeken naar het volgende en dat werd keer op keer beloond met een steeds beter wordend verhaal. De individuele verhaallijnen per boek staan als een huis en de rode draad door de serie laat zien dat Melissa Skaye een auteur is met een “true wicked mind”. Nadat het superspannende vierde deel, Verminkte toekomst, was verschenen lag de lat dan ook ontzettend hoog voor een opvolger. Is het Skaye gelukt om dat vast te houden? Ik kan daar heel kort in zijn, ja én nee. Enerzijds was dit verhaal voor mij niet wat ik had gehoopt/verwacht. Gezien de briljante voorganger, dat boek was in alle opzichten écht een hoogstandje als het aankomt op spanning, terreur en psychologische mindfucks, bedenk ik me nu dat het ook haast onmogelijk was dat effect nog eens bij mij als lezer op te roepen. Anderzijds blijft Skaye trouw aan het verhaal.
Verknipte tegenstander gaat aansluitend verder op Verminkte toekomst met Sanne en Luca in de hoofdrollen. Voor paragnost Will is nu ook een grotere rol weggelegd. De moeder van Sanne, Emma, heeft het zwaar. Op alle vlakken heb je het met deze vrouw te doen, het is abnormaal heftig wat zij in de afgelopen twintig jaar heeft doorstaan, (zie VT 4). Die verhaallijn is in alle facetten indrukwekkend, grotendeels aannemelijk en krachtig neergezet. Dat geldt ook voor de effecten daarvan op het leven van Sanne.
Dan de verhaallijn van Tys. Deze start in 1991 in de provincie Friesland. We maken kennis met een probleemgezin. De gezinsleden zijn goed op elkaar afgestemd, maar gevoelsmatig trekt Skaye de gevolgen van wat daar speelt te ver door én is het soms wat voorspelbaar. Vooral de rol van de moeder en haar gedrag uit zich in een, voor mij, niet aannemelijk scenario. Ook later in het verhaal blijft me dat storen en hoewel ik absoluut sympathie heb voor alles dat Tys meemaakt zijn de gebeurtenissen om hem heen ook te ver gezocht. Het hele verhaal berust gevoelsmatig te vaak op geforceerd toeval, iets dat ik niet eerder heb ervaren bij Skaye. Dat geldt bijvoorbeeld voor de acties van vader, de huisvriendin, de vrouw van Tys, de broer en zus maar ook wanneer een verdwijningszaak hen samenbrengt met Sanne en Luca. Het berust allemaal te veel op gemanipuleerd toeval en dat gevoel blijft me continu achtervolgen. Ook daardoor leek al heel vroeg in het verhaal de grote lijn betreffende de afloop voorspelbaar en dat bleek helaas ook te kloppen. Jammer.
Een serie schrijven lijkt mij een van de moeilijkste dingen die er zijn als auteur zijnde, je moet je lezers blijvend op hetzelfde niveau blijven fascineren om ze aan je te binden. Qua hoofdpersonages en verhaallijnen is daarin nu niets veranderd maar persoonlijk is Verknipte tegenstander, wat overigens een dijk van een titel is voor de inhoud, niet mijn favoriet in deze reeks. Zegt dat iets over de kwaliteit van het boek? Nee. Dat zegt iets over de hoge verwachtingen die ik had en dat ik deze heb moeten bijstellen. Verknipte tegenstander is een lekkere thriller en zit overwegend goed in elkaar. Maar het is niet geworden wat ik na het lezen van vooral voorganger Verminkte toekomst had gehoopt te lezen. Je kunt dit deel ook écht niet als standalone lezen. Vooral deel vier is van essentieel belang om te kunnen begrijpen wat er nu gebeurt. Maar begin dan gewoon bij het eerste boek Virtuele tango en lees de hele reeks. Het zit op alle fronten goed in elkaar, het speelt zich grotendeels af in Hoorn, en zoals gezegd is het een laagdrempelige, vlotlezende serie boeken.
De voorspelbaarheid en de geforceerde toevalligheden zijn voor nu de grootste factoren die de uiteindelijke beoordeling beïnvloeden. Deze stoorden me echt omdat ze de spanning wegnamen. Er is wel sprake van enige compensatie omdat Skaye nu eenmaal een heerlijke schrijfstijl heeft. Hierdoor zijn de boeken nauwelijks weg te leggen, zelfs wanneer (terechte) vermoedens ontstaan over de afloop. Wat ik persoonlijk graag zou zien is dat Skaye de boeg eens omgooit in deze serie en echt gaat verrassen. Skaye kán dat want in haar standalone In onschuld en Meedogenloos (met J.Sharpe) heeft ze dat bewezen. Voor Verknipte tegenstander kom ik niet verder dan 2,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
