Het concept is eenvoudig, maar daardoor net geniaal
[Recensie] Een studente is gaan hardlopen in het bos ’s morgens vroeg. Hoewel ze zich voorhoudt dat alles goed gaat, loopt het toch gruwelijk mis.
Intussen zit de dader in de bak en zijn er meerdere jaren verstreken. Wanneer er echter een jonge vrouw op identieke wijze wordt aangevallen, wordt het dossier opnieuw geopend. Will Trent en Sara Linton heronderzoeken de zaak, waarbij het verleden oude wonden opentrekt. Ondertussen tikt de klok, en is de dader op jacht naar zijn volgende slachtoffer.
Met Verzwegen heeft Queen of Crime Karin Slaughter haar twintigste boek geschreven. Een mijlpaal in haar succesvolle auteurs carrière. Het is daarbij het nieuwste deel in de Will Trent serie.
Net zoals in haar vorige boeken is de plot ook nu weer ingenieus uitgedacht. Het is dan ook een intrigerend en spannend verhaal waarbij Will en Sara een erg moeizame zoektocht naar de waarheid staat te wachten. Dit keer zit er echter ook wat nostalgie aan vast, dat het boek nog net dat tandje interessanter maakt. Zaken uit het verleden hebben invloed op de toekomst, of zorgen toch voor herinneringen.
Vanaf het begin zit de spanning er direct in. De proloog zet direct de toon voor de rest van het verhaal. Je voelt de zinderende spanning bij elke bladzijde die je omslaat, en de cliffhangers na ieder hoofdstuk versterken dit gevoel nog meer. Voeg dan nog de wisselwerking tussen heden en verleden eraan toe, waarbij de verhaallijnen elkaar continu afwisselen, en het plaatje is af.
Er zijn in het verhaal meerdere interessante verhaallijnen aanwezig. Al is alles uiteindelijk één groot samenhangend geheel, waarbij de speurtocht naar de moordenaar centraal staat. Daarvoor wordt er zowel in het heden als in het verleden gezocht en gegraven. Je hebt de oorspronkelijke case van het eerste slachtoffer, waarvan de dader al jaren opgesloten zit, en er is het nieuwste slachtoffer met een gelijke modus operandi. Dit creëert direct een opening tot speculatie, waarbij de frequente afwisseling tussen heden en verleden alles extra boeiend maakt. Maar op die manier dat het toch als een geheel blijft aanvoelen.
Hoewel de reeks al enige tijd loopt en er intussen al veel geschreven is rond de personages Will Trent en Sara Linton, slaagt Karin Slaughter er ook dit keer in om de nodige diepgang en evolutie in de karakters te steken. Sara en Will gaan door een iets moeilijkere periode, en de zaak waar ze nu aan werken maakt het er helemaal niet gemakkelijker op. Ze worden dan ook geconfronteerd met hun eigen verleden en herinneringen, waar ze samen uit moeten zien te geraken. Dit maakt het verhaal levendiger en echter, het is dan ook niet moeilijk om je in te leven in hun beide situaties en met hen mee te voelen. Ook wat het verleden betreft krijgen we inzicht op een tot hier toe onbelichte kant.
Na twintig boeken heeft Karin Slaughter een duidelijke schrijfstijl ontwikkeld die perfect bij haar boeken past. Ze schrijft aangenaam en helder, met daarbij een goede mix tussen spanning en liefde. De verhaallijn is altijd ontzettend spannend, met daarbij de nodige gruwelijke details die eigen zijn aan een thriller. Maar wat het verhaal afmaakt, zijn de personages. Die staan voor wat Slaughter schrijft. Dat maakt het verhaal zo aantrekkelijk en toegankelijk, en nodigt je bij elk nieuw boek in de reeks weer uit om mee in hun leven te duiken. Zeker voor dit boek geldt dit meer dan anders. Waar de vorige verhalen rond Will en Sara zich meer focusten op allerlei hedendaagse thematiek, gaat het dit keer weer ‘back to basic’. En dat bevalt mij als lezer zeer goed. Het enige wat de leessnelheid een klein beetje afremt zijn de vaak erg lange hoofdstukken. Een extra alinea hier en daar zou dit probleem al direct oplossen.
Verzwegen had mij vanaf de allereerste bladzijde in zijn greep. Ik zat direct in het verhaal, en kon het boek haast amper wegleggen. Het concept is eenvoudig, maar daardoor net geniaal. Na het lezen zinderde het verhaal nog lange tijd na bij mij. Terwijl ik las had ik ondanks de spanning en gruwel vaak een glimlach op mijn gezicht, en heb ik genoten van elke letter. Ik vroeg mij voordien af of dit boek de voorgaande toppers nog kon overstijgen, maar dit deed het absoluut met verve. Het verhaal keerde terug naar zijn roots, en dat maakt het voor mij het beste boek die ik de afgelopen jaren las van Karin Slaughter. Daarom geef ik een meer dan verdiende vijf sterren aan Verzwegen!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
