Verwoestende en tegelijkertijd ook helende magie
Ruim twintig jaar geleden verscheen het vierde deel in de Erfgoed serie, Erfenis van Christopher Paolini. En nu is er dan Murtagh, het vijfde deel en hierin is voor Murtagh, de drakenrijder, welbekend uit de voorgaande delen de hoofdrol weggelegd, samen met zijn draak Thoorn. En ook dit boek speelt zich weer af in de volop in verandering zijnde wereld van Alagaësia.
Dreiging voor het rijk
In het verhaal stort Murtagh zich van het ene in het andere niet geplande avontuur met zijn zoektocht naar de herkomst van een zwarte naar bloed, haat en woede ruikende steen. Hij is gewaarschuwd hier niet mee verder te gaan, maar voelt dat er een dreiging is voor het rijk dat nu door elfenkoningin Nasuada wordt bestuurd. Door zijn voortdurende honger naar kennis heeft hij zijn magie, met zowel helende als verwoestende spreuken weten uit te breiden. Zijn queeste voert hem naar weerkat Carabel, waar hij een opdracht, in ruil voor informatie, moet opknappen. Maar is zij te vertrouwen? “De waarheid werd zo vaak omgebogen tot iets wat goed voelde.”
Dromers in Nal Gorgoth
Murtagh komt erachter dat vreemde personen door het land trekken, Dromers die heks Bachel dienen. Zijn avontuurlijke reis voert hem naar Nal Gorgoth, waar het land zwart geblakerd is, en mensen duister dromen. Voor Murtagh begint een lijdensweg die hem deels terugvoert naar zijn verleden, maar hem ook dichter bij zichzelf brengt. Wie is Bachel, wat hebben de vreemde hallucinaties die ze daar krijgen ermee te maken en welke krachten worden ontketend door Azlagûr?
Schuldgevoelens
Het plot ontplooit zich langzaam waardoor de aandacht er niet altijd volledig bij is. Wel is er veel actie en spanning. Regelmatig zijn er terugblikken naar de tijd waarin Murtagh in de macht van Galbatorix was, en hij schuldgevoelens aan overgehouden heeft over de dingen die hij gedaan heeft. Murtagh en Thoorn leiden daarom een eenzaam bestaan, ver weg van mens, dwerg, elf en magiërs.
Mysteries en intriges
Voor de lezer is het een meeslepende terugkeer naar Alagaësia, waarin mysteries en intriges ruimschoots aan bod komen. Het verhaal borduurt voort op wie Murtagh is geworden en waar hij nu voor staat. Hij wil van niemand afhankelijk zijn en vraagt niet om hulp. Zijn naam is belangrijk voor hem en Thoorn en geeft houvast aan zijn bestaan. Hun band wordt verstevigd door de dingen die ze meemaken en samen staan ze sterk. De passages waarin Murtagh zijn best doet om Thoorn van zijn claustrofobie te verlossen zijn leuk om te lezen en kenmerkt de verbondenheid tussen hen. Het verlangen van Murtagh naar het zuiveren van zijn naam en zijn liefde voor Nasuada is voelbaar Een mooie belofte voor een volgend deel wellicht. Murtagh is losstaand van de andere delen te lezen, met als kanttekening van Paolini dat alle verhaallijnen voor vervolgdelen nog openstaan.
Voor het gepubliceerd op Bazarow
