"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Vrouwenwoorden op schildpadhoorn

Zaterdag, 23 februari, 2019

Geschreven door: Jaap Boekestein
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Onderhoudend alternatief geschiedenisverhaal

[Recensie] Samenwerkingsverbanden tussen auteurs zijn altijd interessant. Waarin komen ze overeen, wat voegen ze aan elkaar toe, is het geheel meer dan de som der delen? Van Tais Teng, die ik sprak op de terdoopbestelling van Ganymedes 17 begreep ik dat de samenwerking met Jaap Boekestein hem erg bevalt. Ze zitten op dezelfde golflengte en willen hetzelfde bereiken met hun verhalen, namelijk het vermaken van de lezers, en ze delen ook dezelfde levendige verbeelding die met soms buitenissige details een wereld schept waar je in kunt verdwalen. Maar tegelijk hebben ze elk hun sterke punten en kunnen ze iets wat de ander niet goed kan. Dus hebben we eerder al werk van hen samen gezien en komt volgend jaar bij Macc hun eerste grote gedeelde project uit, de bundel met ziltpunkverhalen Orkaanhoeders en dijkenfluisteraars. Daar ben ik erg benieuwd naar, maar eerst hebben we dit deel in de Snuffel-reeks van St. Fantastische Vertellingen.

En ik moet zeggen, als proeve van hun kunne als duo smaakt Vrouwenwoorden op schildpadhoorn zeker naar meer. Dit is een heel ander universum dan hun ziltpunkwereld, dat blijkt uit de proloog, het dagboek van Christopher Columbus. Zijn reis naar de andere kant van de wereld verloopt anders dan in onze historie, en uiteindelijk is Nederland een vernederd land onder de heerschappij van de keizers van China. Hier moet bewust methaan en CO2 in de atmosfeer worden gepompt om de kleine ijstijd tegen te houden, en dienen telramen als computers. Het zijn de details, deels bekend, deels totaal nieuw die het een genot maken je in de wereld van dit boekje onder te dompelen. Van het verhaal wil ik niet te veel vertellen. Het boekje is zo dun dat alles wat ik vertel afbreuk zou doen aan het leesplezier. Het eerste verhaal gaat over een student uit Leiden die de vraag krijgt een bijzonder document te vertalen en daardoor betrokken raakt bij een mysterieuze samenzwering. Het tweede verhaal voert een nazaat van de bekende rechter Tie ten tonele en laat hem onder andere in contact komen met een alternatieve versie van de Nautilus uit Jules Verne. Dat moet genoeg zijn om de verbeelding van de lezer van deze recensie te prikkelen.

Op de schrijfstijl van beiden heb ik niks aan te merken, het schrijfplezier spat ervan af. De karakters zijn niet diep, eerder schetsmatig neergezet, maar de lol van dit boekje zit hem in de wereld en de centrale samenzwering. Er ontbraken een paar woordjes hier en daar, daar had nog wat beter naar gekeken kunnen worden in de eindredactiefase, maar het was niet zoveel dat het me uit het verhaal haalde. Het enige jammere vond ik dat het tweede verhaal (waarin in mijn ogen wat meer de hand van Jaap zichtbaar was) een beetje als mosterd na de maaltijd voelde. Aan het begin ervan grijnsde ik nog toen ik realiseerde dat het in dezelfde wereld speelde als het eerste verhaal , en aan dezelfde gebeurtenissen refereerde, maar Jaaps verhaal kon niks veranderen aan de gebeurtenissen in het eerste verhaal en dat maakte de ontknoping eigenlijk al voorspelbaar, en niet wereldschokkend. Het was dus eerder een voetnoot en het voegde niet iets wezenlijks toe aan de werkelijke climax die al halverwege het boek had plaatsgevonden. Het was misschien beter geweest het eerste verhaal te onderbreken, het tweede verhaal in te passen voor de ontknoping en als auteurs samen een eind te schrijven dat aan allebei de verhalen recht deed. Dan was het tot het eind van de 88 pagina’s spannend gebleven.

Geschiedenis Magazine

Eerder verschenen op Hebban